skid, wpisy, strona 2

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
01	02	03	04	05	06	07
08	09	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	01	02	03	04	05

Przez tą okropną pogodę niemal zapomniałem o tym, co było dwa lata temu. Prawie, bo ból głowy skłonił mnie do wielu przemyśleń, a ten wątek najzwyczajniej w świecie powrócił w moich wspomnieniach. Ja wciąż pamiętam tamten wtorkowy dzień, pamiętam go bardzo dobrze. Dlaczego? Bo akurat wtedy zabolał mnie ząb. Moja siostra wróciła nagle z księgarni i zaczęła coś mówić o katastrofie, o początku jakiejś wojny i o innych rzeczach. Dopiero wtedy włączyliśmy telewizor i zobaczyliśmy co się stało. Ja cierpiałem z bólu, ale tamte zdjęcia całkowicie mną zawładnęły. Myślałem, że nie pójdę następnego dnia do szkoły, więc położyłem się na kanapie w dużym pokoju. Obejrzałem wtedy chyba wszystkie dzienniki i programy informacyjne, które bez przerwy emitowano w telewizji. Byłem zaskoczony i przerażony, podobno dostałem wypieków na twarzy... Pamiętam to, pamiętam te samoloty, ten ogień, ten kurz, pamiętam program CNN, w który ktoś mówił o ludziach wyskakujących z okien... Pamiętam tamten wieczór, pamiętam te komentarze: "świat nie będzie już taki sam", pamiętam późniejsze nagłówki gazet: "apokalipsa teraz"... Zastanawiam się tylko, czy to się sprawdziło, czy wyciągnęliśmy jakieś wnioski, czy nauczyliśmy się czegoś? Obawiam się, że nie. Dopiero teraz obejrzałem "Panoramę" i o dziwo ta wiadomość nie była już pierwsza. Tak jakby wszyscy zapomnieli o pamięci, jakby dzisiał był inny dzień... A może po prostu wszystkich przestało to już obchodzić? Mnie na pewno nie...

Tak, to był dość aktywny dzień. Najpierw była szkółka, a potem przyszedł czas na rozrywkę. Na pobliskiej uczelni rozpoczęły się coroczne targi telekomunikacyjne, więc jak zwykle postanowiłem tam wpaść. Wszystko zapowiadało się świetnie, bo kończyłem dzisiaj wcześnie. Niestety, stwierdziłem, że ta impreza z roku na rok staje się coraz bardziej kameralna. Kilka lat temu było znacznie więcej stanowisk i prezentujących się firm. Jedyne co mnie zaskoczyło, to jacyś nad wyraz życzliwi ochroniarze, którzy nie wyganiali dzieciaków jak to dawniej bywało. Wielkich skarbów to ja stamtąd nie przyniosłem, ale było spoko. Później zdecydowałem, że pojadę popatrzeć na "Tour de Pologne", który odbywał się dzisiaj w mieście. Nie ukrywam, że ta impreza zrobiła na mnie wrażenie. Ruch uliczny został częściowo wstrzymany. Wszędzie było pełno policji i ludzi, którzy wyszli na ulice kibicować. A ja szwędałem się w deszczu w poszukiwaniu najlepszego miejsca widokowego. No i oczywiście kolarze byli szybsi ode mnie! Tak jakoś szybko przejechali i myślałem, że moja zabawa właśnie się skończyła. Dlatego też dotarłem w końcu do mety. Tam dopiero się działo! - tłum ludzi wpatrywał się w tele-bim, dwa helikoptery latały w powietrzu, panował straszny hałas, prowadzący coś tam gadał, a ja poczułem się totalnie zdezorientowany (no tak to ze mną bywa :P). Okazało się bowiem, że oni jeszcze jakieś kółka robili wokół tej mety, więc to nie był koniec wyścigu. Dopiero później był finisz, który udało mi się obejrzeć. No a potem musiałem tylko czekać na zatłoczony autobus, by w całym tym zamieszaniu wrócić do domu...

Ach... ten tydzień nie jest już taki luzacki jak wcześniejszy. Zaczął się niezbyt dobrze i czuję, że tak będzie do czerwca. Nie dość, że musiałem obudzić swoje ciało o 5.40 to jeszcze kochany autobus był szybszy ode mnie... : Potem wyczerpujące 9 godzin w szkole (sic!) i można już paść na pysk... Powinno być 8 lekcji, ale miłosierna inaczej gościówka od fizy stwierdziła, że zrobi nam obowiązkowe kółko dla całej klasy, żeby lepiej nas przygotować (czytaj: zniechęcić) do matury!!! Już myślałem, że zasnę i opadnę łaskawie na jej biurko, bo było mało miejsca i mądry Łosiu wybrał dla nas pierwszą ławkę! Dlatego też po dotarciu do domu byłem lekko przymulony i nie miałem ochoty na nic poza jedzeniem, którego jak zwykle nie było (nie ma to jak burczenie w brzuchu). Jeszcze taki mało istotny fakt, że kobieta od matmy (wychowawczyni) zapomniała o teście, który miał być dzisiaj z całego roku. No i już sam nie wiem, czy to lepiej (że powtarzałem dla samego siebie), czy gorzej (że mógłbym wczoraj odpoczywać 4 godziny dłużej)? Jedyne co mnie dzisiaj ucieszyło i zaskoczyło, to zachowanie MG. Po pierwsze: nie zapomniał o kasecie VHS, którą obiecał mi pożyczyć (a to oznaczało, że musiał dzwonić do rodziców, żeby wzięli mu tą kasetę, gdy w sobotę przyjadą do Bydzi). Po drugie: był dzisiaj bardzo rozmowny (i to nawet ze mną gadał!). Po trzecie: poprosił mnie, żebym mu wysłał e-maila, bo on chce sprawdzić, czy jego poczta normalnie działa (zwrócił się do mnie, chociaż inni też mają łącze stałe :D). I tym oto sposobem zakończył się ten piekielny poniedziałek, który zdaje się, że będzie najgorszym dniem w tygodniu. I chyba najlepszym posunięciem będzie teraz... zaśnięcie! :)

Zapomniałem wczoraj wspomnieć o mojej cudownej inteligencji. Otóż tak się złożyło, że źle spojrzałem na plan lekcji i poszedłem do szkółki godzinę później. Moje zaskoczenie było dość duże i z powodu stresu nastąpił chwilowy paraliż mózgu... A to z kolei spowodowało, że moja inteligentna odpowiedź na pytanie wychowawczyni brzmiała: "zaspałem". To chyba najgłupsza ściema, jaka mi wtedy do łba przyszła! Gdybym powiedział, że np. byłem u lekarza, to mógłbym to potem usprawiedliwić, ale w tym przypadku chyba nic nie zdziałam. No i tym oto sposobem dokonałem pierwszych (nieświadomych) wagarów już w pierwszym tygodniu tego jakże przemiłego roku! Fajna wtopa, nie ma co! A tak poza tym wywołałem już zdjęcia z wakacji. I szczerze mówiąc stało się tak jak przypuszczałem. Podoba mi się tylko kilka fotek (dwie czy trzy), a na pozostałych wyglądam nieco... krzywo :P No cóż, fotogeniczny to ja na pewno nie jestem! A tak jeszcze bardziej poza tym, to z powodu braku czasu nie mogę pisać tak często jak w wakacje. Tak więc notki pojawiać się będą trochę rzadziej, ale na pewno będą, bo ten blog zaczął mi się podobać :)

Byłem dziś u spowiedzi. Tak jakoś poczułem, że tego właśnie potrzebuję - umocnienia wiary pod każdym względem. Takie wyciszone refleksje były konieczne w moim przypadku. A poza tym, to miałem pewien układ z TYM na górze, więc musiałem dotrzymać słowa. Po drodze natknąłem się na ślub i spotkałem znajomą Siostrę "Mirage", która nadal promieniuje optymizmem. Ponadto stwierdziłem, że trzeba zakładać, iż kiedyś uda się osiągnąć inne zamierzone cele. I w pewnym stopniu pozbyłem się tego zmechaconego nastroju, który gromadził się przez cały tydzień. Jestem chyba teraz trochę bardziej ożywiony i skłonny do uśmiechu. Tak, chcę być szczęśliwy! Tylko ta samotność mi tu trochę nie pasuje... :P

skid

Kalendarz

Strony

Archiwum

Archiwum wrzesień 2003, strona 2

inny dzień

zamieszanie

piekielny poniedziałek

wtopa jak nic

moja wiara

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
01	02	03	04	05	06	07
08	09	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	01	02	03	04	05

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
01	02	03	04	05	06	07
08	09	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	01	02	03	04	05

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
01	02	03	04	05	06	07
08	09	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	01	02	03	04	05