Ale się wkurwiłem. Czekałem 16 godzin na to, aby konto mojej komórki łaskawie się uzupełniło. Już chciałem jechać do salonu i opierdolić głupiego dziada, który namówił mnie na "elektroniczne doładowanie". A tu w ostatniej chwili przyszedł sms od Ery. Cholera jasna, przygotowałem już sobie tekst, który miałem mu powiedzieć prosto w twarz. Miałem mu oświadczyć, że straciłem przez niego czas, pragnę wyjaśnień i gówno mnie obchodzi jego zepsuty system!!! Miałem go zastraszyć, że przyjadę z ojcem, rzucić mu fakturę i żądać zwrotu pieniędzy. Rozważałem nawet zasugerowanie mu zmiany zawodu i słowo "dobranoc" na pożegnanie. A tu nic z tego nie wyszło :/ Tak więc po raz kolejny pozostanę łagodnym chłopcem, który chyba nigdy nie nauczy się egzekwować swoich praw. No ale przynajmniej nie będę musiał marznąć na głupim przystanku...
Ciągle myślę o narkotykach... Nie o braniu, tylko po prostu o narkomanii. Ten problem mnie chyba osaczył. Wszędzie o tym piszą, w gazetach, w internecie. Wszędzie to samo: dilerzy, pośrednicy, porcje, dawki, tabletki, marycha, policja, ściąganie kasy... A mi przypomina się tylko to, co miało miejsce tydzień temu. Nie czuję się pewnie. Ciągle myślę o tym, że nie jestem już zwykłym Polaczkiem, tylko chłopcem ze statystyk. To zjawisko dotyczy już także mnie. Rodzice na szczęście nie wypytują o sytuację w klasie czy szkole, ale kiedyś zaczną. I co wtedy? Nie jestem przecież żadnym ćpunem i nie mam pojęcia o dilerach w mojej szkole, ale czymś tam próbowałem się zaciągać i nie potrafię puścić tego w niepamięć...